Cursitor

[cursitor]

An officer in the Court of Chancery, whose business is to make out original writs.

...

A courier or runner.


n.
A courier or runner.

n.
An officer in the Court of Chancery, whose business is to make out original writs.


Cursitor

Cur"si*tor (k?r"s?-t?r), n. [LL. cursitor, equiv. to L. cursor, fr. cursare to run hither and thither, fr. currere to run. See Current, and cf. Cursor.] 1. A courier or runner. [Obs.] "Cursitors to and fro." Holland. 2. (Eng.Law) An officer in the Court of Chancery, whose business is to make out original writs.

A courier or runner.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Cursitor, Cursitor, ursitor, Cursitor, Cyursitor, C7ursitor, C8ursitor, Ciursitor, Cjursitor, Cyrsitor, C7rsitor, C8rsitor, Cirsitor, Cjrsitor, Cuyrsitor, Cu7rsitor, Cu8rsitor, Cuirsitor, Cujrsitor, Cuersitor, Cu4rsitor, Cu5rsitor, Cutrsitor, Cufrsitor, Cuesitor, Cu4sitor, Cu5sitor, Cutsitor, Cufsitor, Curesitor, Cur4sitor, Cur5sitor, Curtsitor, Curfsitor, Curasitor, Curwsitor, Curesitor, Curdsitor, Curxsitor, Curzsitor, Curaitor, Curwitor, Cureitor, Curditor, Curxitor, Curzitor, Cursaitor, Curswitor, Curseitor, Cursditor, Cursxitor, Curszitor, Cursuitor, Curs8itor, Curs9itor, Cursoitor, Cursjitor, Curskitor, Cursutor, Curs8tor, Curs9tor, Cursotor, Cursjtor, Cursktor, Cursiutor, Cursi8tor, Cursi9tor, Cursiotor, Cursijtor, Cursiktor, Cursirtor, Cursi5tor, Cursi6tor, Cursiytor, Cursigtor, Cursiror, Cursi5or, Cursi6or, Cursiyor, Cursigor, Cursitror, Cursit5or, Cursit6or, Cursityor, Cursitgor, Cursitior, Cursit9or, Cursit0or, Cursitpor, Cursitlor, Cursitir, Cursit9r, Cursit0r, Cursitpr, Cursitlr, Cursitoir, Cursito9r, Cursito0r, Cursitopr, Cursitolr, Cursitoer, Cursito4r, Cursito5r, Cursitotr, Cursitofr, Cursitoe, Cursito4, Cursito5, Cursitot, Cursitof, Cursitore, Cursitor4, Cursitor5, Cursitort, Cursitorf.

Comments


Browse Dictionary